چرا معيار يك ساعت كار؟
امید علی پارسا رئیس مرکز آمار ایران در مقالهای به تحليل و تفسير صحيح آمارهاي اشتغال و بيكاري با تأكيد بر معيار حداقل يك ساعت كار در هفته به عنوان "واحد سنجش حجم كار " و مرز بين اشتغال و بيكاري مطلق پرداخته و دلايل قرار نگرفتن پرسشهاي مرتبط به معيشت در"طرح آمارگيري نيروي كار" (LFS) تا پايان سال ١٣٩٦ و جهتگيري سال ١٣٩٧ را تشریح نمودند.
ایشان در چکیده این مقاله بیان داشتند :
طي چند دهه گذشته همواره يكي از مهمترين و جديترين انتقادات و چالشهاي مطرح شده درخصوص گردآوري و تحليل و تفسير آمارهاي اشتغال و بيكاري در همه كشورهاي جهان، مسئله انتخاب "معيار حداقل يك ساعت كار درهفته مرجع" به عنوان مرز تعيين شاغل (اعم از اشتغال ناقص و تمام وقت) و بيكار مطلق و همچنين "عدم پاسخگويي به مباحث و مسائل معيشت نيروي كار" بوده است. در مقابل همواره الزام به مقايسهپذيري آمارهاي كشورها و رعايت استانداردهاي جهاني به عنوان پاسخ مطرح شده است. با وجود اهميت بسيار زياد استدلال مورد اشاره در پاسخگويي، اين پاسخ نتوانسته است نقش پاسخ اقناعي را براي عامه مردم و بخصوص دستاندركاران رسانه و چه بسا سياسيون ايفا نمايد، به همين دليل مركز آمار ايران تصميم گرفت بجاي تأكيد بر استدلالهاي غير قابل خدشه فوقالذكر، تبيين مباني تخصصي و فني اجماع جهاني(Unanimous agreement) بر مرز شاغل و بيكار و مباحث معيشت را در دستور كار خود قرار داده و مجموعه نظرات را در نشست تخصصي كالبدشكافي آمارهاي اشتغال و بيكاري با حضور دانشگاهيان و صاحبنظران و دستاندركاران رسانه، ارائه نمود :
متن كامل مقاله در فايل پيوست موجود است.
نظر دهید